اين مكان ويژگي جديدي پيدا كرد. زيرا يك پيشگو به دروئيدها خبر داد كه دوشيزه باكره اي فرزندي خواهد زائيد و آنها تصوير باكره اي را بر روي چوب گلابي نقش كردند كه بر روي زانو نشسته بود و نوزادي را در بغل داشت. دروئيد ها اين تصوير را در كنار چاه نصب كردند و آن را باكره ي زير زمين نام نهادند.وقتي مسيحيان در قرن سوم ميلادي به شارتر آمدند و تصوير باكره را ديدند ، تصوير بر اثر گذشت زمان سياه شده بود. آنها نامش را باكره ي سياه گذاشتند و كليسايي را كه در اين محل ساختند كليساي بانوي ما نام نهادند.

روي هم رفته شش كليسا در اين محل ساخته شد كه پنج تاي اول بر اثر آتش سوزي از ميان رفت و به جاي آن كليساي جديدي ساخته شد . اما بناي كليساي ششم كه امروز پابرجاست، در هاله اي از اسرار فرو رفته است.كليساي جامع شارتر 1500 سال است كه بنا شده و كليساي فعلي ششمين بنايي است كه بر روي خرابه هاي قبلي ساخته شده است .

دوك اكوتيانيا نخستين بنا را در در 743 ميلادي آتش زد و دانماركي ها دومي را در 858 خراب كردند و در 962 و 1020 هم سومين و چهارمين كليسا در آتش سوخت و پنجمين كليسا در 1194 نابود شد. زماني كه اين كليسا در آتش سوزي سال 1194 سوخت، راهبان توانستند دانش كافي مهندسي ساختمان به سبك گوتيك را به عمل نزديك كنند. ظرف مدت 30 سال معماران، بنايان ، مجسمه سازان، ستاره شناسان و مساحان و عده اي ديگر توانستند اين بناي مقدس را سرپا كنند و كمتر كسي از ديدن اين بنا متعجب نمي شد . زيرا تناسب ابعاد بنا ، جهت آن ، موقعيت كلي بنا همه به نحوي دقيق و ظريف محاسبه و رعايت شده بود كه روح و روان انسان را تازه و شاداب مي كرد. مركز مقدس كليسا يعني محراب مركزي مابين رديف دوم و سوم جايگاه همسرايان قرار دارد و درست 37 متر زير اين نقطه سطح آب در چاه است. درست اگر به همين ارتفاع بالا برويم برج كليسا و جايي كه صليب بر آن نصب شده قرار دارد و زير صليب طاق هاي نوك تيز سنگيني چنان به دقت ساخته شده اند كه گويي اصلا وزني ندارند. كليساي جامع شارتر پر است از اسرار كوچك. يكي از آنان سنگ مسطحي است كه در جهتي ديگر با سنگفرش كف در شبستان غربي قرار دارد.در نيمروز فصل تابستان پرتوي از خورشيد از طريق يك پنجره درست به اين نقطه مي تابد.اين جا به جايي است كه منجمين ، مهندسان ، سنگ تراشان و بنايان هنر خود را روي هم گذاشتند و اين سنگ را در اين نقطه نصب كردند.