این روستا در محل تلاقی دو تنگه‌ای که یکی به سمت شمال غرب به ده‌تنگه و گردنه زرگاه و دیگری به سمت جنوب غرب که به منطقه و مزارع و آبشار شکرآب و قله توچال و مرز شهرستانک منتهی می‌شود، قرار دارد. روستای آهار از روستاهای آباد و پر رونق منطقه بوده و به علت داشتن مزارع و باغات وسیع، بیشتر ساکنین این روستا به کار باغداری مشغول می‌باشند.


البته پیاده‌روی در مسیر کوچه باغ‌ها و در میان دشت‌ها با شنیدن صدای شرشر آب بسیار لذت‌بخش است. آهار همیشه زیباست ولی در دو وقت اواسط بهار به علت وجود شکوفه‌های گیلاس بر روی درختان، و اواسط پائیز به علت وجود رنگارنگ برگ‌های پائیزی با رنگ‌های زرد و نارنجی بسیار دل‌انگیزتر است. برای رفتن به آهار و دیدن شکرآب و ده‌تنگه بهتر است کفش مناسب پیاده‌روی، کوله‌پشتی، و یک وعده غذایی همراه داشته باشید و اگر در فصل پائیز مسافرت می‌کنید، لباس گرم فراموش‌تان نشود.


نام اصلی و باستانی روستا «اوهار» بوده است که این نام هنوز هم با ترکیب «گل‌اوهر» به محلی که مدخل روستا و در انتهای جاده فشم و ایگل می‌باشد، اطلاق می‌شود. «او» به معنای آب و «هر» به معنای آسیاب می‌باشد. اوهر به معنای آبادی می‌باشد که دارای آب فراوان برای احداث آسیا می‌باشد.


مسیر دسترسی به روستای آهار

برای حرکت به سمت آهار از تهران، باید راهی جاده لشگرک شوید و مسیر این جاده به سمت فشم را در پیش بگیرید. بعد از گذر از حاجی‌آباد و اوشان، به روستای آهار می‌‌رسید. البته راه سخت‌تری هم برای رفتن به آهار هست که کسانی که به کوه‌نوردی علاقه دارند این راه را می‌توانند انتخاب کنند و آن هم رفتن به قله توچال به وسیله تله‌کابین و یا پای پیاده و سپس مسیر دامنه شمالی توچال را طی کردن و رسیدن به آهار است. البته این راه دوم کمی طولانی است و از قله توچال تا روستای آهار حدود هفت ساعت پیاده‌روی نیاز دارد.


در این منطقه می‌توانید جاذبه‌هایی مثل آبشار شکراب، امامزاده طاهر شکراب، آبشار ده‌تنگه، قلعه تاریخی دختر و قلل مرتفع مثل قله قلعه دختر، سی چال، توچال و قزقونچال را ببینید.

از روستای آهار می‌توان هم به آبشار شکرآب رفت و هم به آبشار ده تنگه؛ هر دو مسیر، بسیار زیبا و فرح‌بخش است و از میان کوچه باغ‌های بسیار زیبا و درختان چنار و گردو و جوی‌های آب و آبشارهای کوچک می‌گذرد. برای رفتن به هر کدام از این دو مسیر باید وسیله‌تان را در آهار پارک کنید و باقی راه را با پای پیاده طی کنید. از میدان آهار که رد شوید و پل آهنی را رد کنید به یک دوراهی می‌رسید که راه سمت راست به ده تنگه می‌رود و راه مستقیم شما را به آبشار شکرآب می‌رساند. مسیر اصلا خسته‌کننده نیست؛ هم ییلاقی است و هم بدون شیب خسته‌کننده و تقریبا هموار است. برای رسیدن به هرکدام از دو مقصد، نیاز به دو تا سه ساعت پیاده‌روی دارید.