• ۱۳۹۵/۰۷/۰۹ ۱۲:۳۶:۳۹
  • در اشعار بهبهانی
  • توسط argan2
  • بازدید: 1336
  • اخرین ویرایش: ۱۳۹۶/۰۴/۲۷ ۰۹:۲۰:۱۸
  • چاپ نوشته هاچاپ پی دی اف
شعر بهبهانی

وَرگری بهی فاتَه بخونی

وَرگری بهی فاتَه بخونی

هیشکس اَ تِه فکر بهبهو٬ نی
فکر و مِنمِنِیْ نسل جوو ٫ نی/

دل گُندَه بِتِر هَوُیْ اِیشو٬ نی
نُفرین خدا سِ بو فُلونی/

تا اِی شهرَ طَهر قبرسونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی

  بعد اِیغدَه بلُیْ اسیری
گُرِّگُر جوو چطو مِمیری/

بیس سالَه وِشِیْ دِیا که پیری
وَختی تِه کلاف غصّهَ گیری/

رنگ و رِیش وُبیدِه زَعفرونی
وَرگِری بِهی فاتَه بخونی


 هر رو بِتِرِ دِیگ و پِریگِن
غم بار دلا مثال رِیگِن/

کوچک و گپِیْ اِی دردَ می گِن
اِمرو گپ دَهس کار دِیگِن/

هِیْ داد و مِقیل سی گرونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی 

شسّه بیخ تُو جوون بیکار
فکر و مِنمِنَیْ کِرده گرفتار/

اِندَختِه تِه خونِه حال بیمار
غصَّن که جوومو می دِه آزار/

دل مُردِه وُبیدِه نا تِوونی 
وَرگری بهی فاتَه بخونی

دوت دونه ای تِه خونَه شسِّه 
بعدی که اَ مدرسَه وِرَسِّه/

مدرکِیْ نهادِه دَهس بَسِّه
سی کار اَ کنج تُو فِکِسِّه/

تا دوت فقیر و کِم زبونی
وَرگِری بِهی فاتَه بخونی /


 دوت دِمِ بخت و شِی نَکِردِه
فکر دِی و بو٬ اِی دردَ بِیدِه /

تا بِچِیّ ببی که قَد کشیدِه
قِیتِشِیّ اِی فکرایَه بُریدِه/

بی خونَه و بی فسِیل و بونی
وَرگِری بِهی فاتَه بخونی /


ایْ رَهتَه پِسی جَنب خیابو
نِیْمبینَه پیادرو که جا بو /

دل خَفَّه وُبیدِه پشت پِیشخو
مُفتِلُیْ اِی دردَ پیرو لاجو/

مُل اِی خو دِیا که بهبهونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی/


خهک و غَرِّ گُسبَه طِرفِ ما٬ مِی
خِین دل اَ حَلقِیْ اُدِما٬ می/

وُلله یِه نَه خَهکِن و بلا ٫ می
اَنّو مَرضی که بی دوا مِی/

چشما سِ اِی خَهکَ سِیرمِدونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی/


درمون اِی خَهکَ دَهسِ بالا
بی قاغذ و التماس و امضا/

اَیْ دل شو بُسو دِقِیْ سِ مانا
کاری مُکنن که خَیْ نَه پیدا/

فعلا سرِ اِی دردَ بمونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی /

ریخت شهرکو خراب و چولی
زرد و بوریکَیْ مثلْ کُلولی /

کِر کِردِه هَوُیْ گُلو خُمولی
دائم اَ تِری اُدم مَلولی/

خَیْ وَرزِدِه قَدِّ یَه جَخونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی


دل مو خَش نمایندَه مو هِسّی
رای مو داده سیش به جون مَحسی /

نمدونیم اَ دار کیش مترسی 
باید بزتی خطیر دِ دَهسی /

تا وِیْسکِه غیرت جوونی
وَرگری بهی فاتَه بخونی/

ایْ رَهتَه گُتِت سیچه اِیطَهری 
ریخت شهر ما نَطهر شهری/

یِه لله و بِهی و حق مو بَهری
سی او خو گپِیْ تو مثل زهری/

بی مَحل و چوچولَیْ زبونی
وَرگِری بهی فاتَه بخونی/

 شهری که خشِیْ نوم و نشو٬ بی
جُیْ علم و سواد و مُلّهو٬ بی/

بالا شو نظر اَ بهبهو ٬ بی
کیش درد گِرو و توْ گپو ٬ بی/

اِمرو اَ تِه کُفَّه ها مو٬ نو ٬ نی
وَرگری بهی فاتَه بخونی/


 آخِیْ اَ سِ حال و روز مردم
میگِن کِرِ گوش یَیْ مُلاهُم/

نُفرین خدا بُشو سِ ظالُم
مُردیم دِگه٬ کو٬ بساط مالُم /

قبرسو مونِیْ خو مُردشو ٬ نی
وَرگرِی بهی فاتَه بخونی/

هر کِیش قِصِه که لِبیْ مُدوزِن
یَجا سر طایفَی مُکوزن/

خفَّیْ مُکنن وامُگُروزن
کاراشو هَوُیْ کلاف دوزن /

بی صدا اِیبالَه خر بُرونی
وَرگری بهی فاته بخونی/


چت کار اِی کارایَه سها ٬ هِه
اوستِیْسَه مو مِنمِنِیْ یُها هِه/

درد بی صُحُبی مو جدا هِه 
بی عُرضَه کُلی تِه شهر ما هِه /

نُفرین خدا سِ بوْ فُلونی
وَرگری بِهی فاتَه بخونی 
شعری زیبا و شنیدنی از سیروس مختاران
نویسنده ی مطلب : مهدی نصیرپور

اشتراک

دیدگاه دیگران (بدون دیدگاه)...

Leave a reply

نام:: فیلد اجباری.
آدرس رایانامه: فیلد اجباری. غیر فعال
وبسایت::
کد امنیتی:: فیلد اجباری.
دیدگاه: فیلد اجباری.